On bir ayın sultanı olarak karşıladığımız ramazan ayının manevi atmosferini her sene aynı heyecanla karşılarım. Çünkü bilirim ki ramazan bize dayanışmanın, nefsimizi köreltmenin, sabrın, sevdiklerimizle bir sofra etrafında buluşmanın önemini hatırlatır. Otuz gün boyunca oruç tutarak hem bedenimizi arındır hem de ibadetlerimizle ruhumuzu besleriz.
Bu yıl da kutsal Ramazan ayının sonuna geldik. Bayram sevinci ve bereketini paylaşma vakti şimdi. Bizi biz yapan değerleri hatırlamanın tam zamanı. Çünkü bayramlar sadece yeme içmeyle alakalı değildir. Bir tatil fırsatından da çokötedir. Kültürel mirasımızın önemli bir parçası olan bayramlar, toplumsal birliği ve dayanışmayı güçlendirir.
“Komşusu açken tok yatan bizden değildir.” Hz. Muhammed (S.A.V.)
Karşı komşumuzu bile tanımadığımız, akrabalarımızla en fazla düğün ya da cenazelerde bir araya geldiğimiz modern dünyamızda çok önemli bazı değerlerimizi kaybediyoruz.Çocuklarımıza aktaramıyoruz. “Nerede o eski bayramlar?” diye eskiye özlem duyan aile büyüklerini mutlaka duymuşsunuzdur. Peki, nedir sizce eski bayramların esbabımucibesi? Merak etmeyin, eskiden bayramları nasıl kutlardık konusuna girmeyeceğim hiç. Eski bayramlara duyulan özlemin özüne bakmak niyetim. Bayramlar,sevdiklerimizle bir araya gelmek, paylaşmak ve hatırlamak için birer fırsattır aslına bakarsanız. Şimdilerde sadece meşrubat reklamlarında gördüğümüz o büyük aile masalarının özünde birlik duygusu vardır. En çok özlenen de odur.
Gelin bu bayramda ailelerimizle, dostlarımızla ve komşularımızla bir araya gelip birbirimizin yanında olduğumuzu hissettirelim. Pandemi zamanı en çok birbirimizden uzak olmak üzmüştü bizi. Hatırlayalım! Hâlâ yapabiliyorken sevdiklerimize sarılalım.
Umarım bu bayram milletimize mutluluk, refah ve barış getirir. İçsel olarak yenilenip güçlenerek daha aydınlık bir geleceğe ilerleriz.
Bayramımız kutlu olsun!
